Karate- Do, silah olarak çıplak ellerin ve ayakların kullanıldığı bir mücadele sanatıdır. Okinawa'da doğmuş ve Japonya'dan tüm Dünaya yayılmıştır. Karate, Okinawa adasında yüzyıllardır çalışılmakla birlikte Japonya'ya girmesi 1920'li yıllarda, dünyaya yayılması ise ancak 1950'li yıllarda başlamıştır. 

         Karate-Do'nun, 1945'Ii yıllardan itibaren, dünyada müthiş bir hızla yayılması, başlıbaşına bir tarihtir. Bir dünya savaşından yenik çıkmış, Hiroshima ve Nagazaki şehirleri tamamen haritadan silinmiş, pek çok şehri ve sanayi merkezi bombalarla yıkılmış,ordusu yokolmuş, ekonomisi ezilmiş ve binlerce ailenin pek çok evladını kurban vermiş bir Japon ulusu, manevi değerlerini korumasını bilerek, elinde kalan tek şeyi olan kültürünü, kendisini yenen, yere yıkıp üstüne çıkmış bir batı dünyasına, hem de çok iyi bedeller karşılığında ihraç etmeyi bilmiştir. Dahası, bu derin kültür yanında, aslında henüz tam kendine ait olmayan bir şeyi, Karate'yi de tüm dünyaya tanıtmış ve böylece, günümüzde milyonlarca kişinin uğruna ter döktüğü dövüş sanatı, adeta ses hızıyla yayılıvermiştir. Pek güzel de, acaba bugün üzerinde "Made in Japan" yazan Karate esas hangi kültüre dayanıyor, bunu biliyor muyuz? Günümüzde, dövüş sanatları ve bilhassa Karate üzerinde gittikçe daha derin araştırmalar yapılmakta. Yeni yeni dokümanlar, deliller, kalıntılar bulunmakta ve böylece Karate'nin, yıllarca ardına saklandığı mistik bulutlar yavaşça aralanmakta ve yeni bulguların ortaya koyduğu inkar edilemez sonuçlar ışığında, adeta Karate tarihi yeniden yazılmaktadır. Bazı sanılar yıkılmakta, bazı yeni bilgiler ışığa çıkarak günümüz Karatesine yeniden bir yön vermektedir denilebilir. Artık tarih, Karateyi, Japonya'ya Japonlardan başka ve aslında onlara hiç de benzemeyen bir ulusun, muazzam Çin Medeniyetinden benimseyerek geliştirip, bir ekonomik meta olarak ihraç ettiğini biliyor. Bu toplum aslında Japonlarla pek az ortak yönü olan, hatta lisanı bile farklı olan Okinawa halkıdır. Tarihçiler çeşitli etnik toplulukların, Endonezya ve Filipinlerden hareketle, Okinawa ve oradan da zaman içinde Japon adalarına ulaştıklarını belirtir. Japon antropolog Kanazeki Takeo'ya göre bu etnik grupların Okinawa'da zaman ve mekan içerisinde yerleşir olmaları günümüze ulaşan Okinawa halkını oluşturmaya başlamıştır. Japon dil uzmanı Shiro Hattori, Kyoto ve Okinawa dilleri arasında mukayeseli bir araştırma yapmış ve gerek Okinawa gerekse Japon dillerinin, 3. ve 4. yüzyıllarda bölünüp ayrılarak değişik iki diyalekt oluşturduğu hipotezini ortaya atmıştır. Esas adı, "Okyanus üzerinde yüzen halat parçaları gibi" anlamına gelen "Ryu Kyu" olan Okinawa, 1.220 km2'lik bir alana sahip olup Çin ve Japonya arasında bulunur. Japon adaları ile Okinawa arasındaki ilk tabii olarak oluşan ilişkiler, Çin'in etkisi ile "demir devriline giren Japonya'nın radikalleşmesi sonucu, M.Ö. 3. yy.'dan itibaren seyrekleşmeye başlamış ve bu arada Çin kültürünün ezici tesiri altında kalan Japonlar,aynıÇin'ebenzerbirdevletteşkilatıkurmuştur. 11. yy'a kadar tarımda tahta ve kemikten yapma aletler kullanan Okinawalılar, Japonlardan demir aletlerin ithali ile, ada küitüründe hızlı bir gelişme sağlamışlardır. Yine bu dönemde, adadaki üç kabile, yani Chuzan (Orta Dağı), Nanzan (GOney Dağı) ve Hokuzan (Kuzey Dağı) aralarında bazen savaşmış, bazen de bir araya gelebiimiş ve Okinawa'nın demir aletler kullanarak adeta bir tarım devrimi yaptığı bu döneme Sanzan - Jidai (3 Dağ Devri) denilmiştir. Işte bu Sanzan şefieri, 14. yy'da Çin'le gitgide artan ilişkiler kurmuşlar ve bu da adanın tarihinde yepyeni bir sayfa açmıştır. Devrin Çin Imparatoru Ming, emir vererek Okinawa'dan at ve kükürt alınmasını sağlamış, buna karşılık Okinawa'ya porselen ve döküm aletler satılmıştır. Bu şekilde Sanzan-Jidai döneminde Okinawa halkı hızla gelişmiş ve bu arada da Kore ile de ilişki kurulmuştur. Kore'ye gidip gelen gemiler, Kyushu'ya uğrar olmuşlar ve böylece, Japonya ile temaslar artmıştır. Bu arada Sanzan Kralı Satto, Çin Hükümdarı ile ilişkilerini artırmış, resmi yazışmaların ardından Okinawa'ya bazı Çin aileleri gelip yerleşmiştir. O gü ne kadar Okinawa - Jima olan ada adı, Çinlilerce Ryu Kyu olarak değiştirilmiş ve bu, 1880 yılında adaya resmen tekrar Okinawa denilene kadar sürmüştür. 1372'den itibaren, artık Ryu Kyu Hükümdarları tahta geçerken, Çin Imparatoru tarafından isimlendirilir olmuşlardır ve nihayet 1392'de Ryu Kyu Kralının isteği Ozerine, Naha şehrinin Kume kasabasına 36 adet Çin ii aile, Çin Hukumdarı tarafından gönderilerek yerleştirilmiştir... Ve işte, tarihte adına pek az rastlanan bu minik kasaba, günümüzün harika dövüş sanatı Karate'nin, Çin'den gelen tohumlarının verimli topraklara ekildiği yer olmuştur... Işte bu tarih noktasından hareketle, günümüze Okinawa'dan üç adam Kenwa Mabuni, Gichin Funakoshi ve Chojun Miyagi 3 karate stilini getirmiş daha sonra bunları takiben bir Japon olan Hironori Ohtsuka dördüncü ana stili geliştirerek tarih arenasına girmiştir. Bu stilierin oluşumunu sizlere geçtiğimiz yıllarda tarihsel bir çizgide vermiştim. Bu yazı dizisinde ise, Karate'nin stilierinin oluşumundan ziyade, bu stilierin yaratıcılarının tarihsel gelişimini anlatacağım. Bu arada mensubu olduğum Avrupa Karate Akademisi'nin yaptığı derin araştırmalar sonucu oluşan bulgulara dayanarak, bazı tarihsel bilgiler vereceğim. Bir insan, her ne meslekten olursa olsun devamlı öğrenmeye, kendini yenilerneye mecburdur. Yani kişi, her açıdan kendi kendini aşmalıdır. Eğer herkes sahip olduklarıyla yetinse idi, toplumda dinamizm ve dolayısıyla toplumsal ilerleme olmazdı. Tıpkı dövüş sanatlarında olduğu gibi amaç her geçen gün kendini aşmak... Işte bu düşünce ile bulunan bir belge "Bubishi" ve gerek Japon, gerekse Okinawa'lı tarihçi ve antropologların araştırma ve bulgularını didik didik eden Avrupa Karate Akademisi Başkanı Kendji Tokitsu, "Histoire du Karate-Do" (Karate-Do'nun Tarihi) isimli yepyeni bir eser yayınladı. 225 sayfalık ve tamamı tarihi belgelere dayalı bu eserinden bir tanesini de, Paris'teki Akademi Büyük stajında bana imzalamak nezaketinde bulundu. Bu eşsiz eserden yararlanmayı ve bu bilgileri kısmen de olsa sizlere aksettirmeyi kendime bir görev olarak alıyorum. Aslında biz hocalar, asırjardır gelen bir uzun zincirin halkalarından başka hiçbir şey değiliz. Ve eğer bize bir şey gelmişse, bunu bizlerden sonraki nesillere olduğu gibi yansıtmak bizlerin en önemli görevidir.  

       Karate-Do'yu farklı kılan 'Do' yani felsefesidir. Karate-Do, Usta-Çırak ilişkisi içinde insanların vücutlarını çalıştırırken, karakterlerinin saldırgan ve kötü yönlerini temizler. Karate-Do nezaket, savgı ve disiplin üzerine kuruludur. Bütün antremanlarıtoplu halde Bayrağımızın selamlanmasıyla başlar ve Bayrağımızın selamlanmasıyla bitirilir. Karate-Do çalışmalarında aslolan sağlıklı vücuda sahip, disiplinli, saygılı, Bayrak ve Vtan sevgisini kalbinde taşıyan nesiller yetiştirmektir.

        Stiller: Japonya'da yayılmaya başladığı 1920-1930 yıllarında Karate-Do, çalışan ustanın ya da dojonun ( salonun ) adıyla birlikte anılmaya başlanmıştır. Bunun nedeni ise ustaların Karatede önem verdikleri noktaların ve öğretilerinin birbirinden farklı oluşudur. Bugün dünyada 80'in üzerinde karate stili çalışılmakla birlikte W.K.F. ( Dünya Karate Federasyonu ) 4 ana stili resmen tanımaktadır. Bunlar ;

Shotokan
Shito-Ryu
Gojo-Ryu
Wado-Ryu'dur.


Ülkemizde W.K.F.'nin tanıdığı 4 stilin hepsinde de Karate çalışmaları yapılmaktadır. 


       Karate Çalışmaları: Geleneksel Karate çalışmaları üç ana grupta yapılır.

a-) Kihon: Temel teknik çalışmalarına verilen isimdir. Antrenör tarafından anlatılan Karate teknikleri sporcu tarafından uzun süre bol bol tekrar edilerek vücuda adapte edilmeli ve vücudun doğal refleksleri haline getirilmelidir.

b-) Kata: Karate tekniklerinin belirli bir mantığa göre zincirleme dizilişinden oluşmuş, karatecinin bütün inceliklerini ortaya koyan hareketler topluluğudur. Çıraklıktan ustalığa gidildikçe zorlaşan katalar, çalışılan stile göre sayısı ve özellikleri farklılıklar gösterir.

c-) Kumite: Eşli çalışmalardır. Kihon ve kata çalışmalarında öğrenilen tekniklerin uygulamasıdır. El ve ayak vuruşları, ayak süpürmeleri ve blok teknikleri uygulanırken rakibe asla vurulmaz. Tüm teknikler son derece kontrollü olarak uygulanır. Karate kişinin ustalık derecesine göre gittikçe zorlaşan değişik kumite çalışmaları vardır.